foto50424.jpg

Faldet er 73 meter. Der er av eieren selv sprængt nogen kanaler og grøfter til ledning av vandet, og for indtaket er opsat en dæmning av sten og torv paa 3 m. høide.
Rørledningen (se fig. 47) er 200 m. lang med en diameter av 0,3 m. Kraftstationsbygningen er et plankehus (se fig. 47) med en gnlvflate av 6 X 3 m.2 Deri er installert:
1 peltonturbin paa 55 hk. direkte koblet til en like-strømsdynamo med en spænding av 450 volt. Turbinen har automatisk regulator og koster med svinghjul og regulator 1 500 kroner. Dynamo og elektrisk utstyr koster 2 200 kroner. Anlægget gaar uten betjening. Eieren kan for en del regulere verket fra sit beboelseshus, hvor han har installert flere ovner og varmeaggregater, ved at koble ind eller ut nogen av disse, hvorved belastningen kan holdes nogenlunde jevn.
Foruten til sit husbruk agter eieren at bruke strøm til maskiner for sit skiferbrud.
Totalomkostningerne er ukjendt, da meget arbeide er utført av eierens egne folk.

Kjelde: Ukjent (skal vera frå ei bok frå 1913).

I 1911 bygde Anders K. Møen eit privat likestraumsverk på 40 KW, 480 volt: med spenningsdelar (240/240 volt). Lina hadde 3 trådar, 2 ytterleidarar og 0 leidar. Turbinen var ein peltonturbin med turbinregulator. Turbinregulatoren var visstnok den typen som tek bort noko av vass-strålen når lasti går ned. Ved ei slik regulering av vass-strålen vert det ikkje overtrykk i røyri, for sjølve vass-strålen er alltid den same. Verket gjekk godt. Det leverte kraft til mange heimar.
Om vinteren kunne det verta for lite vatn i den vassføringi verket stod. Det vart ført vatn frå Horjolo, likevel kunne det verta svikt i vasstilførsla. Anders Møen kjøpte 2 store elektriske lastebilar til skifertransporten mellom helleberget på Møen og til Voss stasjon. Veglengda Møen – Voss stasjon eigna seg godt til elektriske bilar. Det var stor lastekarm på desse bilane, så dei tok store lass, og i tillegg bruka dei stor tilhengjarvogn, så det var store lass desse bilane førde med seg.
Akkumulatorane kunne ikkje koplast direkte på lina, men måtte omformast til den spenningi bilane hadde. Likestraum må omformast med roterande omformar.
Omkring 1920 gjekk det hol på vassrøyri. Vass-strålen stod rett opp i mange meters høgd, og stråla ut til båe sider, og laga ei stor fontene. Det store uthuset på Møen vart lite samanlikna med vass-strålen. Eg stod i tunet heime på Lid og såg strålen, og såg korleis strålen minka i storleik då dei stengde av vatnet i inntaket.
Etter kvart vart straumbruket so stort at dette verket ikkje kunne klara etterspurnaden. I desember 1939 selde Gerda Møen lina med stolpar og isolatorar m/m til Voss kommunale elektrisitetsverk. Frå 1. januar 1940 overtok Voss kommunale elektrisitetsverk kraftleveringi.

Kjelde: Gamalt frå Voss 1988